anak-anak

​Met z'n allen hangen de broertjes en zusjes op de bank voor de deur. Het is negen uur in de ochtend en school is al lang begonnen. Maar niet voor hen. Voor de meeste van hen zal school nooit beginnen. Vader heeft er namelijk geen geld voor. Ze wonen met z'n twaalven in een 'huisje' dat met afvalhout en golfplaten in elkaar is getimmerd. Ook dat is realiteit in Papua; veel te grote gezinnen in veel te kleine huisjes met veel te grote problemen.

Bij de buren zie ik later een jongetje voor het huis zitten. Hij is een jaar of drie en heeft blijkbaar iets stouts gedaan. Of niet. Zijn moeder vindt in ieder geval van wel, want ze geeft hem er fiks van langs met een sapu lidi, een borstel waar je de vloer mee aanveegt. Terwijl de dreumes het uitgilt, wordt hij de trap opgedreven. Door de uithalen in zijn gehuil is precies te horen wanneer de klappen vallen, ook als het tweetal naar binnen gaat en uit het zicht verdwijnt. Waar is de kindertelefoon en kinderbescherming? Maar vooral: waarom is het zo vanzelfsprekend dat je hier kinderen neemt, ook al kun je amper voor ze zorgen? Of is het belangrijker dat je met het 'nemen' van kinderen de zorg voor je oude dag veilig stelt? 

Ja, een kind opvoeden is niet niks; dat zullen alle ouders met me eens zijn. Waar je ook woont, het is een behoorlijke verantwoordelijkheid. In Nederland hoeven we ons in ieder geval geen zorgen te maken of ons kind wel naar school kan. Sterker nog, je hebt pas een probleem wanneer het niet gaat! We hebben allemaal de beschikking over schoon drinkwater, goede gezondheidszorg, een fatsoenlijk dak boven ons hoofd en genoeg, gezond eten. Krijg je dus een kind, dan heb je in ieder geval de zekerheid dat het gezond op kan groeien. Daar kunnen ze in Papua alleen maar van dromen.

Volgens mij zijn arme kinderen hier niet minder gelukkig dan de kinderen in Nederland. Ze zijn net zo enthousiast en net zo positief. Ook zij houden van voetbal, stoeien en hun kleinere broertje of zusje plagen. Maar wat gebeurt er als ze ziek worden en hun vader de dokter niet kan betalen? Zij betalen te vaak met hun leven. Vandaar de hoge kindersterfte in Papua. Onder de Papua's die buiten de grote steden wonen, sterft maar liefst 18 procent van de kinderen op jonge leeftijd! Het valt de regering in Jakarta aan te rekenen dat ze daar niks aan doet.