De laatste les

De tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Na mijn verblijf in Papoea twee keer te hebben verlengd, moet ik dan over een maand toch echt vertrekken. 15 December landt Elchien namelijk in Bangkok en gaan we samen door Thailand en Laos reizen. Maar zover is het nog niet. Eerst moet ik hier in Papoea dingen afronden. Omdat ik de laatste maand volledig nodig denk te hebben voor het afvalproject, gaf ik vorige week mijn laatste les Engels aan de basisschoolkinderen op Mansinam.

Ik zal nooit vergeten hoe we, toen we voor de eerste les met de boot aan kwamen varen, een hele stoet kinderen de heuvel af zagen komen. Salo en Theo moesten er hard om lachen. Ik maakte me zorgen. Het enthousiasme bleek enorm, want ik mocht toen ruim tachtig kinderen lesgeven. En dat is een behoorlijke opgave. De tweede les waren het er 'gelukkig' nog maar vijftig en vanaf de derde les bleef het aantal rond de vijfentwintig hangen. Tenminste, als het schoolhoofd de kinderen had meegedeeld dat ik op de betreffende dag zou komen. Of mij had meegedeeld dat de kinderen op de desbetreffende dag andere verplichtingen hadden. Zo ben ik meerdere keren voor niets naar Mansinam gereisd.

Het enthousiasme van de harde kern van de groep was echter zo groot, dat ik gewoonweg niet op kon geven. We hebben veel nieuwe dingen geleerd, herhaald, gedanst, gezongen, gesprongen en erg veel gelachen. Het was fantastisch om te zien wat deze fanatiekelingen in vrij korte tijd hebben geleerd. Ik zal ze missen.