Warsumsum

Met het geluid van kettingzagen op de achtergrond lopen we over een spoor van houten planken. Ik ben in de Warsumsum vallei, een gebied ten oosten van Sorong. Hier willen Nico en een aantal lokale vrienden een trektocht van een aantal dagen uitzetten. Ze hopen toeristen te interesseren die toch al in Sorong zijn vanwege Raja Ampat. Een mooi plan dat ook de lokale bevolking kan helpen. Aan mij de eer om fotomateriaal te verzamelen, de mogelijkheden te bekijken en achteraf de tour te becommentariëren.

In een flinke pick-up vertrekken we rond zonsopgang vanuit Sorong. Langs de kant van de weg zien we kinderen in hun uniformen onderweg naar school. Bij het dorpje Malaumkarta maakt het asfalt plaats voor het parcours waar ons vervoermiddel voor gemaakt is. Hier en daar wordt het spannend of we het halen, maar uiteindelijk glibbert onze Mitsubishi ons veilig naar ons vertrekpunt van deze jungletocht.

Om het gebied in te mogen, hebben we de toestemming van het dorpshoofd van Malagubtuk nodig. Een kleine, grijze vrouw komt blij op me af en vertelt dat ze de laatste Nederlander hier ongeveer vijftig jaar geleden heeft gezien. Na een kleine bijeenkomst vertrekken we met een (te) grote groep te voet de jungle in. Er blijkt een spoor van planken te liggen. Fijn voor goede grip en droge voeten, maar de werkelijke reden waarom het spoor er ligt, is minder fijn. Het is namelijk aangelegd voor de motoren die het gekapte hout uit de jungle moeten afvoeren. Ik kan me niet voorstellen hoe ze met zware motoren over een plankbreedte van tien tot vijftien centimeter kunnen rijden.

Aan de gekapte bomen is tijdens deze tocht niet te ontkomen. De grootste liggen om en hebben in hun val kleinere omstanders meegenomen. Met een kettingzaag worden de enorme stammen ter plaatse in balken en planken gezaagd. De omstanders liggen er voor niks bij. Nu zie ik dus met eigen ogen wat de vraag naar mooi hout aanricht in een regenwoud. Per maand mag er volgens het dorpshoofd in zijn district dertig kubieke meter hout worden gekapt. In werkelijkheid is dit veel meer. Via Surabaya wordt voornamelijk merbau en meranti verkocht naar China en Maleisië. De lokale bevolking ontvangt geen compensatie net als de vogels die hun leefgebied zien slinken.

Gelukkig zien we tijdens deze tocht naast de harde werkelijkheid ook een mooie werkelijkheid. Die van de levende flora en fauna. Gelukkig maar. Vooral de vlinders vind ik fantastisch. Ze hebben zo veel verschillende kleuren en zijn zo speels. En dus zo lastig om ze te fotograferen. Gaan ze eindelijk op een blaadje zitten, dan zijn ze al weer gevlogen als ik m'n camera goed heb ingesteld. Makkelijker zijn de spinnen en rare insecten. Wallace zal ze vast een naam hebben gegeven, ik heb geen idee wat het zijn.

Tijdens de eerste nachttocht lijkt het alsof een hoge boom is versierd met LED-verlichting. Het blijkt een zwerm vuurvliegjes te zijn. Dat het 's nachts de moeite waard is om door het oerwoud te trekken, blijkt ook nu weer. Lichtgevende boomstronken en paddenstoelen, leguanen en insecten. De slangengaten waar we overheen stappen probeer ik te negeren...

Diezelfde nacht val ik op het Manchester United matras van het dorpshoofd in slaap. Hij stond erop dat ik hier op sliep, zonder zijn vrouw. Vooral met de klamboe ben ik erg blij. De nacht er na slaap ik in het woud, zonder klamboe, en wordt in de ochtend wakker met rare beten die ik nog een hele tijd mee zal dragen. Om het nog niet over de jeuk te hebben.

In de jungle is genoeg voedsel te vinden om te overleven: vruchten en paddenstoelen en volgens de gidsen zijn bepaalde slangen ook heerlijk. Dat laatste neem ik van harte aan. En voor de dorst drink je helder water, zonder bijsmaak, uit een tak.

Als we met onze pick-up weer terugkomen in Sorong ben ik helemaal op. Ik heb veel moois gezien en moet dit verwerken. De gidsen hebben hun ontgroening gehad, maar hebben nog veel te leren. Er zijn mogelijkheden voor een tour, maar die moeten eerst verder worden uitgewerkt. Hopelijk zijn de gidsen en de locals er volgend jaar klaar voor en weten de toeristen hun weg naar Warsumsum te vinden. Als het zover is, kom ik graag nog een keer terug.